Przeczytaj komentowany artykuł

Filozoficzne doktryny szczęścia

Autor: Sarna   Data: 2008-03-20, 12:21:49               

Witam panie Pawle,

Podzielę się tylko paroma przemyśleniami na temat szczęścia:
Czy konieczne jest wybieranie między egzystencjonalistami a romantykami?
Czy ogrodnik podlewający róże - robi coś wbrew naturze - przecież naturalne jest to że róże piją wodę? Wbrew naturze jest podlewanie ich octem :).
Czy złoty środek Arystotelesa - nie jest przypadkiem właśnie złotym środkiem ?

Bycie sobą w moim odczuciu - jest to pozostawanie w równowadze emocjonalno - rozumowej. Jeśli cokolwiek zrobię racjonalnie wbrew emocjom - odczuwam to emocjonalnie. Jeśli zrobię coś emocjonalnie wbrew rozumowi - odczuwam to zmąceniem umysłu.

Samorealizacja jest pozytywna, jednak powinna odbywać się w zgodzie ze sobą czyli nie gwałcąc naszych ograniczeń. Jeśli do samorealizacji, gwałcimy naszą np. nieśmiałośc - to prędzej czy później zapłacimy za to naszymi emocjami. Lepiej najpierw pracować nad "ośmieleniem" a następnie nad samorealizacją. Przecież mamy czas :).

Szczury dążące do orgazmu i zapominające o jedzeniu - są przykładem na zycie lekkie, łatwe i przyjemne - tylko, że krótkie ( albo śmierć fizyczna albo śmierć psychiczna). Taka przyjemność oparta tylko na wrażeniach jednozmysłowych ( ładna kobieta, ładny kwiat, ładny kolor ) - szybko się nudzi i chce więcej, więcej i więcej ( działania adrenalinowców ) aż w końcu daje rozczarowanie, bo więcej już nie ma.
Wielozmysłowe poznanie ( ładna, sympatyczna, inteligentna ) jest bogatsze i daje większe spektrum doznań.
Gdy dodamy do tego wielozmysłowego poznania - wartości niematerialne ( duchowe ( kocham ją, jest mi bliska, czuję się z nią bezpiecznie ) - to mamy komplet ( chociaż zawsze można jeszcze cos dodać ;) ).
To jak ze słoikiem z kamieniami - niby pełny, ale można dosypać żwir, potem piasek i jeszcze wlać wodę - dopiero teraz jest pełny.

Pozdrawiam
Sarna

Odpowiedz