Porady psychologiczne

Czy irracjonalne lęki mogą być początkiem choroby psychicznej?

Proszę o wyjaśnienie, czy irracjonalne lęki, które ogarniają moją 19-letnią córkę, mogą być początkiem choroby psychicznej? Jak im zaradzić? Kilka miesięcy temu zaczęła cierpieć na bezsenność i wieczorne lęki, później ataki paniki pojawiały się także w ciągu dnia. A boi się o zdrowie, swoje i bliskich, o studia, czy zda egzaminy, czy później znajdzie pracę... i tak w kółko. Przy tym ma objawy typowe dla paniki - zawroty głowy, trudności w oddychaniu, ból w klatce piersiowej. Czy powinnam namówić ją na wizytę u lekarza psychiatry?

odpowiada dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra

Takie stany nie biorą się znikąd, by im zaradzić, trzeba ustalić źródło ich występowania. Długotrwała nieleczona nerwica uniemożliwia codzienne funkcjonowanie i może prowadzić do pogłębiania się zaburzeń i narastania kolejnych trudności.

Osobie cierpiącej na nerwice trudno jest samodzielnie dotrzeć do źródła lęku i mu zaradzić. Do tego potrzebna jest pomoc terapeuty. Sugeruję, by Pani córka skonsultowała się z lekarzem psychiatrą, by jej stan nie uległ pogorszeniu.

Długotrwale występujące lęki, ataki paniki i zaburzenia nerwicowe są oznaką naszych czasów. Stany lękowe dotyczą ok. 5-7 proc. populacji. Bardzo często dotykają młodych ludzi, którzy nie są w stanie podołać presji otoczenia związanej chociażby z wchodzeniem przez nich w dorosłe życie. Młody człowiek z nieznanych dla siebie przyczyn nie jest w stanie pozbyć się doświadczeń, które są źródłem obaw, irracjonalnego lęku przed czymś, co trudno określić czy też umiejscowić w czasie.

To odczucia podobne do emocji pojawiających się w sytuacjach stresowych z tym, że występują długotrwale i zakłócają codzienne funkcjonowanie. Odbierają radość życia, są źródłem wielu dolegliwości fizycznych - zaburzeń układu pokarmowego, zakłóceń czynności układu krwionośnego, co objawia się nierównym i przyspieszonym biciem serca, chronicznym bólem głowy oraz ogólnym osłabieniem organizmu, złym samopoczuciem, bezsennością. Nierzadkie są też drżenie, suchość w jamie ustnej, dyskomfort w klatce piersiowej, nudności, nieprzyjemne doznania brzuszne. Ponadto występują objawy obejmujące stan psychiczny, m.in. zawroty głowy, brak równowagi, wrażenie omdlewania, uczucie oszołomienia, obawa utraty kontroli, wyłączania się oraz obawa śmierci.

Jednym z pierwszych badań powinna być dogłębna diagnostyka stanu psychofizycznego Pani córki, by można było określić podłoże dolegliwości. Można też wykonać badanie neuropsychologiczne, które służy diagnozowaniu zaburzeń - ocenie funkcji poznawczych. Kolejnym krokiem jest rozpoczęcie terapii. W leczeniu nerwic najlepsze efekty przynosi psychoterapia, która pozwala pacjentowi zracjonalizować swoje lęki, nauczyć się przewidywać napady i skutecznie im zapobiegać przy pomocy różnych technik relaksacyjnych. W niektórych przypadkach wskazane jest także wsparcie farmakologiczne pacjenta.

Podjęcie terapii jest niezbędne, bowiem zmniejszy ryzyko pogłębienia zaburzeń lękowych. Proszę namówić córkę na wizytę u specjalisty, który określi źródła jej problemów. Kolejnym krokiem będzie ukierunkowanie leczenia przez lekarza - zarówno farmakologicznego, jak i terapeutycznego.



Inne porady