Porady psychologiczne

Czy moja córka jest uzależniona od gier i internetu?

Czy moja 19-letnia córka jest uzależniona od gier i internetu? Kiedyś była bardzo pogodną dziewczyną, miała chłopaka, przyjaciół, chodziła na kurs tańca. Kiedy chłopak ją rzucił, a było to półtora roku temu, zamknęła się w sobie. Przeszła załamanie nerwowe. Stała się apatyczna, nie było w niej ani trochę radości z życia. Odsunęła się od  znajomych, ich miejsce zajął komputer.  Godzinami przesiadywała przed komputerem, także do późna w nocy, grając w przeróżne gry.

Moje prośby, by zajęła się czymś innym, spełzły na niczym. Kiedyś wyłączyłam jej internet. Wpadła wówczas w niepohamowana złość, bez mała histerię, jakby straciła coś bardzo ważnego w swoim życiu. Ten stan trwa do dziś. Czy uzależnienie od komputera, internetu, gier, jest poważne? Jak sobie z nim poradzić?

odpowiada dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra

Jest bardzo wiele przyczyn, dla których młodzi ludzie odcinają się od rzeczywistości i unikają konfrontacji z nią. W przypadku Pani córki była to nieszczęśliwa miłość, ale do przyczyn należą też nieprawidłowe kontakty z rówieśnikami, brak akceptacji z ich strony, niewłaściwe relacje z najbliższymi, czy stres w szkole. Regularne korzystanie z internetu oraz gier komputerowych jest źródłem emocji, których młodemu człowiekowi brakuje w codziennym życiu. Wirtualny świat jest dla nich pociągający, bo są w nim akceptowani, nikt ich nie krytykuje. Dla nich świat gier wydaje się niezwykły, nierzadko osoby te utożsamiają się z postaciami, które grają, przeżywają ich przygody bardzo się tym emocjonując.

            Tylko że ograniczenie swojego życia wyłącznie do tego rodzaju emocji bardzo je zubaża. Dlatego tak ważne jest uzmysłowienie takiej osobie, jak wiele traci, zwłaszcza w relacjach z ludźmi, których żadni wirtualni znajomi nie są jej w ich zastąpić. Powrót do rzeczywistości nie jest prosty w takich sytuacjach, ale to wyzwanie trzeba podjąć.

            Są różne typy uzależnienia od internetu i samego komputera. Są to gry, sieciowe i hazardowe, aukcje i zakupy, internetowe kontakty społecznościowe, a także erotomania komputerowa oraz  przymus pobierania wszelkiego rodzaju informacji. Fakt, że osoba uzależniona od internetu skupia się na prowadzeniu swojego życia w wirtualnym świecie sprawia, że czuje ona  potrzebę nieograniczonego dostępu do włączonego komputera i sieci. Bardzo często traci kontrolę nad czasem spędzonym przed komputerem. Można stwierdzić, że skrajnie uzależnione osoby siedzą przed nim do późnych godzin nocnych, by zaraz po przebudzeniu znów połączyć się z siecią. Sytuacja, gdy jest ona odłączona, może doprowadzić do pojawienia się agresji, niepokoju, rozdrażnienia i wewnętrznego rozbicia. W przypadku wydłużenia tego okresu, może doprowadzić do depresji. Z kolei do objawów fizycznych można zaliczyć bezsenność, a także bóle pleców oraz ogólne napięcie mięśniowe.

            Niektórym wydaje się, że uzależnienie od  internetu  to tylko wymysł, ale to nieprawda. W skrajnych przypadkach potrzebna jest pomoc specjalisty. Dlatego wydaje mi się, że wskazane jest, by namówiła Pani córkę na wizytę u psychiatry.

            Sama terapia podobna jest do innych, stosowanych w przypadku różnego rodzaju uzależnień. Jej celem jest nauczenie takiej osoby zdrowych zachowań. Pacjent poznaje dotychczas obce dla niego sposoby, które pozwolą mu na  regulowanie stanów emocjonalnych, wolnych od potrzeby korzystania z sieci. Terapeuta stara się zmienić jego sposób myślenia oraz funkcjonowania w społeczeństwie. W takim przypadku, inaczej niż przy uzależnieniu chociażby od alkoholu, pacjent musi nauczyć się racjonalnego korzystania z komputera i sieci. Nie da się go całkowicie od tego odizolować i namówić na abstynencję. Komputer dla bardzo wielu osób jest przecież narzędziem pracy, podobnie jak internet, więc nie da się ich całkowicie wyeliminować z życia.

            Kluczem do osiągnięcia "złotego środka" jest nauka takiego korzystania z internetu, by nie zagrażał on psychice pacjenta, emocjonalnemu  zdrowiu oraz życiowej sytuacji. Musi mieć postać produktywną. Uczestnictwo w terapii indywidualnej i grupowej jest w tym przypadku bardzo pomocne.




Inne porady